തീര്ത്തും
വിജനവും വന്യവുമായ
ഒരിടത്തില്
എത്തിപ്പെടുന്നൊരു കണിക
മൌനമെന്ന പേരില്
പൊട്ടിച്ചിതറിയാല്,
കണ്ടെത്താനുള്ള
സാദ്ധ്യത
എത്രമാത്രം വേഗത്തില്
ചിതറണം
തിരിച്ചുപറയാന് നിനക്കൊരു നല്ലവാക്കുപോലുമില്ല
നീളത്തില് ചുരുങ്ങി ഞാന് മാത്രം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു
നിഴലേ, നീയൊരു നിര്മ്മിതി മാത്രം
സൂര്യനുറങ്ങുന്ന തണുത്ത രാത്രിയില്
ആകാശക്കുന്നിലേയ്ക്ക്
നിലാവെനിക്കൊരു ഒറ്റയടിപ്പാതവെട്ടും
വായില്ലാക്കുന്നിലപ്പോള് ഒരായിരം
വാക്കുകള് മുളപൊട്ടും
തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ പെറുക്കിയെടുക്കട്ടെ
ഒന്ന്, രണ്ട്..
ഞാന് പറഞ്ഞ സ്വപ്നകഥയിലെവിടെയോ
ഇലഞ്ഞികള് പൂക്കുന്നുണ്ടാകും
നിഴല് പൊഴിയുന്ന ചുവട്ടില്
നനഞ്ഞു പൊട്ടിയ വള്ളിപ്പടര്പ്പിന്റെ മുറുക്കത്തെ
കാറ്റില് ചലിക്കാന്,ചിരിക്കാന് ഞെരിയുന്ന
കൊമ്പിന്റെ വീര്പ്പുമുട്ടലുകളെ
ചൂട് ചായക്കോപ്പയിലമര്ന്ന
ചുണ്ടിന്റെ വേദനയെ
ആരുമറിയാതെ പൊതിഞ്ഞെടുത്ത്,
വയല് കടന്ന് മണ്വഴി കയറി വന്ന
വെയില് കൊണ്ടു പോകുന്നു.