...അവന് മരിക്കുകയായിരുന്നു,
എല്ലാവര്ഷവും ഡിസംബര് 31 ന് ;
വീണ്ടും ജനുവരി ഒന്നിനു ജനിക്കാന് !!
Sunday, December 30, 2007
Thursday, December 06, 2007
മണ്ചെരാതുകള് ചിരിക്കുമ്പോള്..
കൂരിരുട്ടിലും സൂര്യന്റെ ദൌത്യം പേറിനിന്നുയിര് നൊന്തവര് ഞങ്ങള്
ഈ വെളിച്ചത്തിലന്ധരായ് നില്പൂ, ഹാ! വെറും മണ്ചെരാതുകള് ഞങ്ങള് !
-ഓ.എന്.വി.
എന്നുമാ പ്രകാശം കത്തിനിന്നു,
കുഞ്ഞു കണ്ണു ചിമ്മിയപ്പോള്
ആദ്യം അമ്മയായി
മുലപ്പാലിന് മണമായി..
പിന്നെ ചേച്ചിതന്
സ്നേഹ സ്പര്ശമായി..
തലമുറ അനുഭവങ്ങള് പകര്ന്ന
മുത്തശ്ശികഥയായി..
കളിക്കൂട്ടുകാരിതന്
ക്ഷണിക പരിഭവമായി..
അറിവിന് നിറവു പകര്ന്ന
ഗുരുവിന് വെളിച്ചമായി..
ആദ്യാനുരാഗത്തിന്
നൊമ്പരം തന്ന പ്രണയിനിയായി..
നന്മതന് വസന്തമായി
വന്നെത്തിയ പ്രിയ പത്നിയായി,
പുത്രിയായി..
ആത്മാവിന് സാരാംശം ചൊല്ലിയ
സ്നേഹ ദീപമായി..
..എന്നുമാ മണ്ചെരാതുകള് കത്തിനിന്നു.
ആരുമറിയാന് ശ്രമിച്ചില്ലവയുടെ,
കണ്ണീരില് മുങ്ങിയ നിറതിരികള്..!!
-------------------------------------------------------------------
സമര്പ്പണം,
ഈ കവിതക്കു പ്രേരകമായ ഫോട്ടോ എടുത്തയച്ചുതന്ന എന്റെ
പ്രിയ സഹധര്മ്മചാരിണിക്ക്.. കൊള്ളാമെടോ..കീപ്പ് ഇറ്റ് അപ്..!!
Subscribe to:
Posts (Atom)