ഇലനീർ

രാത്രിയുടെ
ഒച്ചനിലച്ച
നിലവിളിയാണ്
പെയ്തു തോരാത്ത
ഈ
ഇല മിഴികൾ..

നമ്മിലലിഞ്ഞ പായലുകൾ

നിഴൽവിരിച്ച കാടിനുള്ളിലെ
അരുവിയുടെ അരികിൽ

കുളിർജലമായി
നീയൊഴുകിയൊഴുകുന്നു
നേർത്ത് വീഴുന്ന സൂര്യനാൽ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു..
അരുവി ആകാശമാകുന്നു..

നിശ്ശബ്ദമായിടത്തിൽ ഒഴുക്കിന്റെയൊച്ചയിൽ  എന്നോട് മിണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
ഞാൻ കേട്ടും..
ഒരിക്കലുമാവസാനിക്കാതെ
ഞാനൊരു പാറയായി
നിന്നിൽ..നിന്നിൽ
നനഞ്ഞലിഞ്ഞ്..
അലിഞ്ഞ്
എന്നും..

മഴയിൽ കൊഴിഞ്ഞു മണ്ണു പുൽകുമ്പോൾ

പെയ്തു തീരാതെ ഇലത്തുമ്പിലിറ്റുന്ന മഴ..
നിലാപ്പുഴയായി രാത്രി...
ഞാൻ നിന്നിലേക്കൊഴുകുന്ന തോണി...

~